12e plaats NK Korte Baan Den Haag

Normaal staat de winter altijd meer in het teken van het crossen, maar dit jaar wordt er wat meer gezwommen. Een aantal weken geleden nadat ik mijn basis hoog genoeg vond om in 6 weken een degelijk niveau te halen besloot ik dat ik de 1500m wilde zwemmen. Met mijn tijd van Heerenveen afgelopen februari had ik net een paar seconden onder de limiet gezwommen.

Nadat ik mezelf 2 weken geleden enorm verraste met mijn 800m en nog een extra nk limiet besloot ik uiteindelijk toch alleen voor de 1500m op zondag te gaan.

Toch leuk dat ik 20 jaar na mijn debuut toen nog als jongste junioren, nu als zo een beetje de oudste deelnemer toch weer aan de start stond. De tijd waarop ik weg wilden gaan vond ik lastig te bepalen. Na de 800m heb ik er over gedacht een poging te wagen om mijn pr aan te vallen, maar daarna heb ik 2 weken behoorlijk doorgetraind en veel uren gemaakt. Ik was dus verre van getaperd en zelfs wel wat vermoeid. Op een 1500 weet ik dat ik dan vooral op het eind nog wel eens wat moet inleveren dan.

Uiteindelijk wilde ik wel op een tijd weg gaan ook zodat de trainer aan de kant wist hoe die mij moest coachen tijdens de race. Dus ik besloot weg te gaan op een tijd van < 18.20. De opdracht was simpel. Zo veel mogelijk rondjes van 36 zwemmen.

Voor mijn doen was ik best aardig weg maar na 100m lag ik wel 7e van de serie. Wat start iedereen toch altijd hard. Ik weet dat ik zo een snelle start niet kan verteren dus ging ik op mijn eigen tempo weg wetende dat ik op een aantal meiden wel weer het gat zou dicht zwemmen. Ik zag ook duimpjes dus dat betekende dat ik goed op schema lag. Ik vind het begin van zo’n 1500m altijd lastig en ben meestal dan wat zoekende. Ik haakte al snel aan bij de gene naast me, maar na een paar 100m kreeg ik vanaf de kant het seintje dat we toch wat te langzaam gingen. Ik versnelde iets wat vrij eenvoudig ging en vanaf dat punt kwam ik beter in mijn ritme.

Ik kwam wel een beetje in niemands land terecht dus had niemand om mij aan op te trekken. Maar in een mooi strak schema met een hele reeks 36 en een hele enkele 37 lag ik prima op schema. Tot aan het km punt ging het ook prima. Maar daarna werd het steeds zwaarder en kosten het me steeds meer moeite om het vol te houden. Maar ik zag nog altijd dat ik op schema lag en dat was motivatie om op mijn tanden te blijven bijten. De laatste 300m wist ik echt niet of ik het zou volhouden maar mijn ronden tijden bleven toch vlak, met nog ergens een verdwaalde 37.0 maar dat mag geen naam hebben, en uiteindelijk tikte ik aan in een prima 18.17.77. 4 seconden onder mijn inschrijftijd en 3 sec boven mijn pr. Daar had uitgerust dus echt wel een pr ingezeten. En dat vind ik toch bijzonder. Dat ik nog steeds zo dicht bij mijn beste tijden zwem. De afgelopen 2 jaar was het zwemmen wat ploeteren met de wedstrijden wat ik wel kon begrijpen maar dit jaar gaat het verrast goed. Ik ben het blijkbaar toch nog niet helemaal verleerd. Het leverde mij uiteindelijk een 12e plaats op van Nederland.

Tevreden ging ik weer terug naar huis.

De komende weken hoop ik vooral ook met lopen weer wat stappen te maken. Fietsen gaat lekker en trap ik nu al zo in de winter flink wat uren weg. Het lopen is nog altijd in een opbouw fase met het aantal kilometers. De hamstring werk nog altijd maar half mee. Ik heb inmiddels wel een startbewijs voor Egmond weten te bemachtigen dus ik hoop de kilometers in ieder geval dus danig uit te breiden dat het verstandig is om daar te starten. Ik zal daar niet in het wedstrijd vak starten omdat ik een startnummer heb over genomen dus wil het ook echt als training zien. Ik ga dan toch maar weer voor de combi. Want dat is toch best een goede triatlon training. Maar eerst maar eens zien of ik het ga halen want wil ook geen risico’s nemen. Het zou leuk zijn als het weer ook een beetje mee gaat werken en het buiten sporten wat beter te doen wordt.

Maar nu eerst tijd voor de feestdagen!