Het laatste beetje seizoen 2024

De herfst deed de afgelopen weken vrij snel zijn intreden. Na een paar prima weken was het duidelijk dat de zomer nu wel over is. Daarmee loopt ook het triathlon seizoen 2024 op zijn eind. Met nog één prof race op de planning wordt er alvast met een schuin oog naar 2025 gekeken. Aan een echt terugblik wil ik me nu nog niet wagen. Eerst nog even focus op de race die komen gaat waarbij ik hoop het seizoen met een positief gevoel.

De afgelopen maand stond weer eens wat meer in het teken van trainen. Waarbij ik ook echt trainingen heb gedaan waar ik vooraf mijn twijfels had of ik het zou kunnen. Maar in plaats van te veel twijfelen heb ik er elke keer mijn tanden ingezet en wist ik ze prima door te komen. In een triathlon seizoen is het soms lastig. Zo heb ik geen krachttraining meer gedaan sinds april en waar ik richting Gdansk regelmatig trainingsweken van dik boven de 20 uur maakte was het binnen het seizoen vaker rond de 15. Het is de periode dat de arbeid zich moet gaan uitbetalen. Maar zo aan het eind van het seizoen merk ik niet alleen fysiek wel wat pijntjes, maar ook dat ik wel behoefte heb aan een periode van proberen weer stappen te maken en wat meer focus op trainen. Maar uiteindelijk train je om zo goed mogelijk te racen, dus geniet ik ook altijd van het triathlonseizoen om te kijken wat de uren doen als het er om draait. Ik denk dat ik over het algemeen een prima vorm heb kunnen laten zien. Al kwam het er ook niet altijd helemaal uit.

Naast trainen werd in september ook het eredivisie seizoen beëindigd met de finale in Roermond. Dit jaar heb ik iets minder races gedaan in de eredivisie. De focus ligt meer op de halve en de races pasten er niet allemaal in. De laatste race was een 2x2 relay. Een combi tussen de teamtimetrial en relay. De afstand was een supersprint en je starten in een tweetal die de hele race samen moest blijven. Als team wilde we graag onze 2e plek verdedigen in het klassement. Doordat we in Klazienaveen maar 2 finishers hadden behaalde we daar slechts een 5e plek waardoor we in het klassement op een gedeelde 2e plek stonden.

Ik mocht samen met Aniek als 2e duo van start. Rani en Deborah hadden al flink wat teams ingehaald. We moesten als voorlaatste van start als de nr 2 van de eredivisie. Aniek en ik wisten na een prima zwemonderdeel de overige teams in te halen en als eerste op de fiets te springen. Al vrij snel merkte ik dat ik niet kon schakelen omdat mijn shifter leeg was. Maar ik reed bijna in mijn ligtste verzet en kon niet harder dan 30 p/u rijden. Uiteindelijk besloot ik van de fiets te gaan en handmatig de schakelen. Dit lukte en ik on in ieder geval boven de 40 trappen maar ik kon nog altijd niet schakelen en de druk op mijn bovenbenen was groot. Gelukkig kon Aniek iets langere kopbeurten doen. En ondanks we dik een minuut verloren door het stoppen en langzaam kunnen fietsen eerste stuk kwamen we toch als eerste van de fiets. Daarna konden we het lopend afmaken en wisten we niet alleen de 2e plek te verdedigen maar ook de dagwinst te pakken. Ik was vooral opgelucht dat ik na de lekke band waardoor ik niet kon finishen dit keer het materiaal pech wel kon oplossen. Een mooie afsluiter van de eredivisie ieder geval.

Een dag na Deze race zat ik alweer op de TT bike voor een rit met 2x45' op race pace. Niet alleen op de fiets maar ook lopend de afgelopen veel op racepace getraind. Komend weekend dan de laatste wedstrijd over de middle distance, Challenge Vieux Boucau in Frankrijk. Ik plak er daarna nog een weekje vakantie aan vast om even bij te komen. Ik hoop dat de pijntjes die ik toch wel voel nu nog één race kunnen doorstaan, en daarna...

één race staat al vast voor volgend seizoen. In mei sta ik aan de start van the Championship in Samorin. En iets eerder in december staat er misschien een nieuwe uitdaging op het programma. Maar vooral die laatste ben ik nog niet helemaal zeker over of ik het aandurf. Maar dat is iets om de komende tijd over na te denken. Eerst maar even racen.