Debuut in de Lindahls Pro+ Triathlon Séries

Een kort uitstapje terug naar de sprint afstand afgelopen weekend. Vorig jaar starten ik al een keer voor het team van Chateauroux in de D2. We wisten met het team de promoveren naar de D1. En ik mocht in de 3e ronde mijn debuut maken.

De France Grand prix is in niets te vergelijken met de eredivisie. Het niveau is bijna vergelijkbaar met een worldcup en de start velden zijn enorm. Deze race stonden er 84 dames aan de start. Ieder team start met 5 dames waarvan er 3 mee tellen voor de punten.

Nu had ik qua trainingen geen rekening gehouden met de race en met de focus volledig op de halve afstand was ik wel benieuwd of ik nog een beetje snelheid zou hebben. Donderdag draaide ik nog een pittige looptraining en vrijdag was het tijd om naar Bordeaux te reizen. Daarna met het team even lunchen, fietsen in elkaar zetten en parcours verkennen. Eigenlijk alle teams komen een dag voor de race al naar de locatie. Frankrijk is natuurlijk een groot land en niet alles is even op en neer te berijden, daarnaast hebben de meeste ook wel buitenlandse atleten in het team. Dus het was een behoorlijke drukte met teams op het parcours. Daarna nog even gezwommen. De watertemperatuur was top. Het was wel erg benauwd buiten. Waar ik er lang van uit ging dat het een warme race zou worden was het weerbeeld wat omgeslagen en stond er voor de hele dag regen gepland op race day.

´s avond werd er weer met het team gegeten en nog wat boodschappen gehaald voor het ontbijt. De dames starten om 9.30 maar we konden pas om 8.30 ontbijten in het hotel. Dus dan zelf maar ontbijt regelen.

Gezellig knus tussen de fietsen op de hotelkamer de nacht doorgebracht. De volgende ochtend ben ik eerst om 6.15 even een rondje gaan loslopen. Daar zag ik de eerste bliksem flitsen. Ik hoopte maar dat het erbij zou blijven want een duathlon zag ik toch ook niet zo zitten.

Na het ontbijt en het inpakken van de spullen was het tijd om naar de start te gaan. Het was inmiddels flink aan het regenen. Een nat wegdek dus. Onderweg richting de wisselzone even gecontroleerd hoe het wegdek reageerde op regen. Het leek mee te vallen. Gelukkig werd het ook droog en kon het wegdek een beetje opdrogen.

De start zag ik wat tegen op. Ik weet dat het vechten met zwemmen meestal niet in mijn voordeel is. In etu races ook maar zelden mijn normale zwemniveau gehaald. Ik probeerde me niet gek te laten maken en te focussen op het geen wat ik moest doen. Hard zwemmen en zorgen dat ik uit het gevecht zou blijven. De start was rommelig. Toen het startschot ging kantelde het start ponton dusdanig dat ik niet echt kon afzetten, dus ik viel meer in het water dan dat ik kon afzetten. Uiteindelijk meteen proberen tempo te maken. Net als de laatste weken kwam de verzuring heel snel opzetten en kon ik het hoge tempo niet lang genoeg vasthouden. Toch wist ik wel aardig uit het gevecht te blijven, het ging echter niet heel snel. Rond plek 30/ 40 kwam ik het water uit. Dat moet natuurlijk beter kunnen, maar ik moest het er mee doen.

Ik probeerde snel te wisselen wat opzich prima ging. Snel op de fiets en ik zag dat ik maar een klein gaatje had naar de 2 fiets groep. Dus een paar minuten all out gegaan om het gat proberen dicht te rijden. Helaas kon ik er net niet bij komen. Ik denk dat ik tot 3 seconden ben genaderd maar mijn benen ontploften op een gegeven moment. Ik mis gewoon de echte power, en in je eentje een gat dichten tegen 15 man terwijl er dik boven de 40 wordt gereden is ook niet heel makkelijk. En dus moest ik net voor het keerpunt besluiten de missie te staken. Ik kwam in de derde groep te recht. In het begin nog wel geprobeerd mee te draaien maar er werd niet gereden. Ik besloot er daarom zelf ook niet te veel energie in te stoppen. Alleen voor de keerpunten probeerde ik wat naar voren te rijden zodat ik rond de 1e vier plekken zat.

Tot aan het keerpunt ging dit goed. Toen was daar ineens de bocht naar rechts. Ik was niet helemaal berekend en besloot de bocht ruim te nemen om nog wat naar voren te kunnen rijden. Een goede keus want ik was niet de enige die verrast werd door de bocht. En één van de atleten miste de bocht en daardoor was er een flinke valpartij waar ik daardoor omheen kon rijden. Ipv plekken te winnen verloor ik hierdoor wel weer een paar plaatsen. Ik probeerde het nog een keer en net voor het afstappen wist ik toch nog wel een paar atleten voorbij te gaan. Maar toen bleef mijn fiets met het stuur achter een hek haken. Daardoor ging ik zelf bijna onderuit. Dit kosten me zeker 5 plaatsen. Het doel om redelijk voorin te wisselen mislukte hierdoor totaal.

Vervolgens gingen mijn schoenen ook niet heel soepel aan, maar een klein sprintje maakte dat ik wel weer kon aanhaken. Mijn benen voelde goed en ik kon aanhaken en atleten inhalen. Wat een lekker gevoel, dit heb ik niet vaak in races. Ik besloot een rondje eerst maar gewoon aan te haken bij atleten. Dit lukte uiteindelijk goed bij één van mijn team genoten. Dit kon ik tot 4.5km volhouden. Toen was het wel aardig leeg. Waar mijn teamgenoot nog een flink eindspurt had en nog 2 dames voor zicht wist in te halen was ik blij dat ik mijn positie kon vasthouden tot aan de finish.

Ondanks de laatste 500m was ik zeer tevreden met het loop onderdeel. Later zou ook blijken uit de tijd dat dit gevoel terecht was. Waar ik vorig seizoen al moeite had om in de buurt van de 19min grens te komen liep ik nu 18.23. En dat met een normale trainingsweek in de benen en zonder specifiek op deze afstand te hebben getraind.

Ondanks het een race was met wat foutjes, ik niet de power had om het gat te dichten met de groep voor me en ik vooral niet blij werd van het zwemmen was ik uiteindelijk toch wel tevreden met de overall race. Ik voelde wat druk om bij de eerste 3 van het team te zitten (je wordt toch helemaal naar Frankrijk gehaald) en dit was gelukt. Het leverde een plek op in de middenmoot met een 46e plaats. Totaal werden we 13e met het team.

Het was me het weekendje wel weer. In totaal was ik 32 uur in Bordeaux. Ik was blij dat wij nog naar huis konden, wel is waar moesten we over Engeland vliegen, maar door het noodweer werden de vluchten in de avond gecanceld.

De vorm lijkt in ieder geval prima te zijn. Nu hoop ik dit door te kunnen trekken naar het NK Standaard over 1,5 week en vooral de Challenge Turku over 3.5 week.