Vooruitgang gaat nu eenmaal niet in een rechte lijn omhoog, 10e plaats in Vieux Boucau om het seizoen mee te eindigen

De laatste triathlon van het seizoen werd challenge Vieux Boucau. Een klein kustplaatsje waar inmiddels alleen nog wat surfers te vinden zijn. Maar voor één weekend aangevuld met triathleten. Een gezellige sportieve boel. Ik vertrok op woensdag met het vliegtuig richting Bordeaux waar ik een auto had gehuurd om naar Vieux Boucau te reizen. Na de race blijf ik nog even om zelf ook wat vakantie te vieren. Maar de eerste dagen stonden eerst nog in het teken van nog één keer alles geven. Het apartement voor deze week ligt precies aan het loop en fietsparcours en een beetje tussen de start en wisselzone in.

De laatste weken heb ik veel gefocust op trainingen op racepace. Op de fiets een aantal flink uitdagende trainingen kunnen doen. Maar ook met lopen nog wat mooie trainingen kunnen doen. Hoewel de tempo´s met lopen nog goed waren merkte ik de laatste weken wel dat de rustige loopjes niet zo ontspannen voelde als het zo moeten en ook echt een flink stuk trager gingen. Nu hecht ik daar niet persé veel waarde aan maar het is vaak wel een teken van wat vermoeidheid. Daarnaast had ik ook wel wat pijntjes vooral aan mn heup, en de hamstring speelde ook zo nu en dan weer op terwijl ik die toch goed onder controle had het hele seizoen. Maar omdat de rest gewoon goed ging toch vol goede moed afgereist naar Frankrijk met de hoop het seizoen goed af te sluiten.

De dagen voor de race niet veel meer gedaan. Beetje parcours verkend, race kit opgehaald en naar de briefing geweest. De race was niet al te vroeg dus hoefde ik op de race dag niet al te vroeg op te staan. Na het ontbijt eerst richting wisselzone gegaan. Deze was bijna naast mijn apartement dus dat was makkelijk. Daar de tasjes ingeleverd en mijn fiets ingecheckt. Daarna naar de start gelopen wat een km verderop lag. Het meer waarin we zwommen is een aftakking van de zee. Iedere dag wordt aan het eind van de dag de sluis open gezet en komt het water weer wat hoger te staan. Dat was fijn want bij de verkenning was het vrij ondiep en was het soms lastig zwemmen. Het lopen was om het meertje heen en het fietsen door het binnenland met één rondje van 90 km. De start was dus niet op dezelfde plek als waar we er uit zouden komen. Eerst moesten we een rondje zwemmen en terug naar start met een landlap weer het water in om vervolgens recht naar de overkant te zwemmen voor de wissel.

De ochtend van de wedstrijd was fris en na het inzwemmen had ik het dan ook best lastig mezelf weer warm te krijgen. Eerst mochten de mannen van start en vervolgens de vrouwen. Net toen ik opgesteld had op de startlijn werd ik terug geroepen omdat mijn chip het niet leek te doen. Dus ik moest opnieuw over de mat. Hij bleek het te doen. dus ik zocht mijn plek weer op. Zonder tijd om me weer klaar te zetten werd er direct gestart. Dit was wel even minder dus ik had niet meteen een hele goed start. Maar ik merkte al snel dat het zwemmen makkelijk ging en kon mezelf meteen naar voren zwemmen waar ik samen met een andere dame de kop nam met nog 4 zwemmers er achter. Het hele seizoen was het zwemmen zeker met wetsuit nog niet heel lekker gegaan, dus dat het nu zo makkelijk ging was een opsteker voor de rest van de race. En na 1900m kwam ik vooraan het water uit.

Snel mijn wetsuit uit en het juist tasje kunnen pakken en als 2e sprong ik uiteindelijk op de fiets. Ik weet inmiddels dat het fietsen door de kop van de race nog wat te hard gaat, maar ik had mij voorgenomen in iedergeval weg te gaan op de wattages die ik had getraind. Alleen voor ik in mijn ritme kon komen bij de eerste rotonde ging het even mis. Ik reed rechtdoor waar ik rechts had gemoeten, maar niemand die dat aangaf. Gelukkig had ik het wel snel door maar het kosten me meteen al wat tijd en twee plaatsen in de wedstrijd. Gelukkig kon ik op deze twee dames wel weer inlopen. Ik had net de sprong gewaagd om in te halen toen ik weer van de fiets moest. Dit keer omdat mijn reserveband los was gegaan en tussen mijn wiel en frame vast zat.

Fietsend kreeg ik het niet los dus ik moest stoppen voor de tweede keer binnen 20km. Weer tijd verloren. Uiteindelijk wist ik weer terug te rijden en het tweetal in te halen. Ik was verder wel tevreden over hoe het fietsen ging. Het voelde niet heel makkelijk en door de auto´s op het parcours moest ik soms wat inhouden, maar over het algemeen reed ik goede wattages. Helaas is het nog niet voldoende om echt mee te kunnen doen op dit niveau, maar ik reed wel een pr op mijn normalized power over 90km. Geen enrom verschil maar gezien de auto´s en de hobbelige rit mag ik hier gewoon tevreden mee zijn. En zo kwam ik als 8e van de fiets.

Ik kon niet zo goed inschatten of ik me nu nog heel goed voelde en besloot eerst maar eens een rondje te gaan lopen om te kijken hoe dit zou gaan om te bepalen of ik echt voor sub 1.30 zou gaan. Dat was toch een beetje het doel. Het eerst rondje wist ik redelijk te doorstaan en ook het tweede rondje was nog prima. Maar ik merkte dat ik niet in een ritme kwam en geen moment lekker aan het lopen was. Pijn in de heup en vooral een trekkende hamstring. Iets wat na Valencia niet meer gebeurd was moest nu wel. Stoppen om te rekken na bijna drie rondjes. ik merkte dat het tempo toen al flink was ingezakt en het lukte me niet om het ritme weer op te pakken. Het laatste rondje was de tank echt leeg en liep ik zo een beetje het tempo wat ik normaal rustig kan lopen. Uiteindelijk kosten dit me weer twee plaatsen, maar ik wist nog wel net 15 seconden over te houden voor een top tien klassering. Voor wat het waard is. Op een te kort rondje was het in ieder geval ver verwijderd van de doeltijd en kwam ik niet verder dan hoog in de 1.33.

2/3e van de race ging goed, maar ik koop er niets voor. Het was zeker niet het einde van het seizoen waarop ik had gehoopt na een aantal goede races. Maar ook dit soort races horen erbij. Progressie gaat nu eenmaal niet in een rechte lijn omhoog. Soms doe je weer even een paar stapjes terug. Het is jammer dat als het bij lopen minder gaat dat er niet nog een degelijk niveau overblijft. Dat is het grootste verschil met bijvoorbeeld zwemmen. Zelfs als het moeizaam voelt is het altijd nog wel redelijk qua niveau. Als het lopen niet goed gaat is er ook meteen weinig van over. Gelukkig is het niveau wel wat stabieler geworden waardoor het iets minder op toeval lijkt als het wel goed gaat.

Mijn eerste seizoen bij de pro's op de middle distance zit er daarmee op. Over het algemeen denk ik dat ik het prima heb gedaan. Het was een seizoen om te leren en te zien waar ik nog te kort kom. Vooral het fiets niveau van de meiden heeft me echt verrast en daar zal nog een tandje bij moeten. Het lopen wist ik van te voren dat het lastig werd, maar heb ik wel mooie progressie op gemaakt. 15sec per km sneller dan vorig seizoen. Net niet de sub 1.30 gehaald. Die bewaren we dan maar even voor volgend seizoen. Zwemmen was wel beetje zoals verwacht. Een paar goede zwemmers maar het niveau ligt iets lager op dit onderdeel dan bij de korte afstanden. Het wordt van de winter vooral zaak om een completere triatleet te worden en dus te zorgen dat ik ook op het fietsen en lopen het niveau beter ga aankunnen. Dat gaat een uitdaging worden, waar zit nog ruimte en hoe ga ik er voor zorgen dat ik die stap ga maken. Daarnaast moet ik niet vergeten dat ik alles probeer te combineren met een baan ernaast waardoor er in trainingsuren simpel weg niet heel veel ruimte meer zit. Genoeg uitdaging in ieder geval om weer een winter hard aan de slag te gaan. Maar nu eerst even een week vakantie vieren en nadenken over een paar spannende vragen die op tafel liggen voor december en komend seizoen.